پوست طبل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پوست طبل (به انگلیسی: drum skin) یا سر طبل (به انگلیسی: drumhead) غشایی است که روی یک یا هر دو انتهای باز طبل کشیده شده‌است. سر طبل را با چوب، کوبه یا دست می‌زنند، به طوری که می‌لرزد و صدا از طریق طبل طنین انداز می‌شود.

علاوه بر این، خارج از سازهای کوبه ای، سر طبل در برخی از سازهای زهی، به ویژه بانجو، نیز استفاده می‌شود.

نگارخانه[ویرایش]

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]